Koń wielkopolski

Konie wielkopolskie to rasa powstała na skutek uszlachetnienia miejscowych koni przedstawicielami ras wschodniopruskich i trakeńskich. Duży udział w ich rozwoju miały także konie pełnej krwi. Są często używane w sporcie i rekreacji jeździeckiej. Ostatecznie rasa została ustanowiona w 1965 roku, występują w niej dwie odmiany: poznańska oraz mazurska.

Pochodzenie

Konie wielkopolskie można uznać za rasę półkrwi angielskiej, którą oznaczamy symbolem X Wlkp. W całości rasa ta została wyhodowana w naszym kraju na skutek krzyżówki miejscowych koni z rasą trakeńską, wschodniopruską, berberyjską, końmi pełnej krwi angielskiej oraz arabami. W efekcie powstały konie szlachetne, charakteryzujące się niezwykłą wytrzymałością. Zmiany przyniosła II wojna światowa. Po jej zakończeniu hodowla koni wielkopolskich przybrała dwa kierunki – na północy Polski krzyżowano konie trakeńskie i wschodniopruskie, tworząc konie mazurskie, z kolei na terenie Poznania z krzyżówki dwóch odmian wyhodowano konia poznańskiego. Dopiero z czasem obydwie rasy upodobniły się do siebie i w drugiej połowie lat 60. ujednolicono rasę, nazywając ją wielkopolską. Dziś, największe centra ich hodowli to Posadowo, Racot, Pępowo, Liski, Nowielice.

Budowa

Koń wielkopolski nie należy do wysokich, przeciętnie zwierzęta osiągają wysokość od 158 do 160 cm w kłębie. Najwyraźniej cechy orientalne u wielkopolaka widać w jego głowie – przypominającej kształtem zwężający się trójkąt. Głowa jest niewielka, posiada duże oczy oraz subtelne chrapy. Szyja konia jest długa i sucha, a klatka piersiowa głęboka i szeroka. . Ciężką pracę ułatwiają silne, mocno umięśnione kończyny. Najczęstsze umaszczenie tego gatunku to kasztanowate i gniade, rzadziej siwe i kare.

Ciekawostki

Konie wielkopolskie to idealna rasa dla osób, które marzą o koniu zrównoważonym, łagodnym, łatwym do ułożenia, a przy tym pracowitym. Po swoich przodkach czystej krwi odziedziczyły duży temperament i energiczność.